تجربیات یک پرستار بیمار آلزایمر
آلزایمر بیماری زوال عقل است. احساسات یک بیمار آلزایمر، سر جاش می ماند و بخاطر بیماری هرقدر هم که پیشرفت کند، کاهش نمی یابد و از بین نمی رود.
بنابراین، یک پرستار آلزایمر باید در تمام موقعیت ها با شناخت کامل از بیماری بیمارش، با او رفتار و گفتگو کند.
باید با درخواست های او همراهی کنیم و اصلاً نباید درخواست های او را انکار یا تکذیب یا تحمیق کنیم. بلکه باید همیشه او را تأیید و تشویق کنیم . همیشه باید با جنبه مثبت با او رفتار و گفتگو کنیم تا بیمار به آرامش برسد وگرنه اگر با انکار با او برخورد کنیم، نه تنها اعصاب خود را خرد و خسته کرده ایم، موجب شدیم که بی قراری و سر و صدای بیمار هم بیشتر شود.
در همین مورد خواب شبانه بابا اگر من به انکار درخواست بابا ادامه می دادم، وضع بشدّت وخیم می شد. امّا من با تأیید و همراهی با خواسته پدر در عرض کمتر از نیم ساعت او را به آرامش و خواب رساندم.
